به گزارش ایسنا، این روش تاکنون در آزمایش بر روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است و در صورتی که بر روی انسان قابل اجرا باشد می‌تواند دسترسی افراد به پیوند قرنیه را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش داده و زندگی بیش از 10 میلیون نفر از مبتلایان به عوارض قرنیه در سراسر جهان را بهبود بخشد.

برکی اوزکلیک مهندس زیست پزشکی دانشگاه ملبورن که سرپرستی این گروه تحقیقاتی را بر عهده دارد اظهار کرد: به باور ما این درمان جدید بهتر از پیوند قرنیه عمل می‌کند و ما امیدواریم بتوانیم از سلول‌های خود بیمار برای این کار استفاده کرده و خطر پس زدن پیوند را به حداقل برسانیم.

قرنیه خارجی‌ترین لایه چشم است و برای این که سالم نگه داشته شود لازم است همواره مرطوب و شفاف باشد، اما افزایش سن، بیماری‌ها و حوادث ناخواسته می‌توانند منجر به آسیب قرنیه از جمله التهاب قرنیه شوند و بینایی فرد را دچار اختلال کنند.

پیوند قرنیه در حال حاضر موثرترین راه بازیابی بینایی از دست رفته در آسیب‌های قرنیه است، اما تعداد اهدا کنندگان این عضو بسیار محدود است. در سال 2014 بیش از 47 هزار پیوند قرنیه تنها در آمریکا انجام شده است، اما اهدا کننده کافی برای تامین نیاز جهانی وجود ندارد. همچنین همیشه این احتمال وجود دارد که بافت پیوندزده شده پس زده شود.

اوزکلیک گفت: این فیلم هیدروژلی به ما امکان می‌دهد که لایه‌ای از سلول‌های قرنیه خود بیمار را در محیط آزمایشگاه کشت دهیم و سپس با استفاده از شکاف بسیار کوچکی این فیلم را بر روی سطح داخلی قرنیه بیمار پیوند بزنیم.

این لایه هیدروژلی 50 میکرومتر ضخامت دارد و از موی انسان باریک‌تر است. وقتی سلول‌های پیوندزده شده جریان آب سالم بین قرنیه و داخل چشم را برقرار کنند، فیلم شروع به تجزیه می‌کند و ظرف دو ماه ناپدید می‌شود. این مواد کمترین احتمال عفونت را داشته و هیچ عارضه بافتی به دنبال ندارند.  

اوزکلیک افزود: یکی دیگر از فواید این روش آن است که از آنجا که می‌توانیم سلول‌های اهدا کننده را در محیط کشت بازتولید کرده و تعداد آن‌ها را افزایش دهیم، حتی اگر از سلول های خود بیمار استفاده نکنیم باز هم این شانس را داریم که از مواد قرنیه یک اهدا کننده برای درمان 20 بیمار استفاده کنیم.

وی ادامه داد: ما امیدواریم که درمان‌های کلینیکی با استفاده از این روش را از سال آینده آغاز کنیم و هر چند که هنوز برای نتیجه گیری نهایی خیلی زود است اما در صورتی که انجام این روش در انسان‌ها هم عملی باشد، نتیجه برای بیماران قرنیه بسیار امید بخش خواهد بود.